ตุ้ย, ตุ้ย ๆ หมายถึง ว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมาเช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
ก. เอาหมัดกระแทกเอา. (จ.). น. เรียกตัวตลกที่ออกมาขัดจังหวะในการสวดคฤหัสถ์ว่า ตัวตุ๊ย.
น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง คล้ายว่าวจุฬา แต่หัวไม่ยาวมีไม้ยื่นออกไปสําหรับผูกคันธนู เมื่อถูกลมพัด ใบธนูที่ทําด้วยใบลานจะพลิกหมุนกลับไปมาทําให้เกิดเสียงคล้ายเสียงเพลง นิยมเอาว่าวขึ้นในเวลาเย็น แล้วเอาเชือกผูกไว้ตามต้นไม้เป็นต้นเพื่อฟังเสียงในเวลากลางคืน.
[ตุระคะ] (แบบ) น. ม้า. (ป., ส.).
[ตุรงคะ–] (แบบ) น. ดุรงค์, ม้า, เช่น ตุรงคสังวัจฉร.(ป., ส.).
[ตุรงคะ–] (แบบ) น. ดุรงค์, ม้า, เช่น ตุรงคสังวัจฉร.(ป., ส.).
น. ชื่อโคลงโบราณ, คู่กับ มหาตุรงคราวี.
น. ส่วนของเครื่องดีดสีตีเป่า หมายความอย่างเดียวกับดุริยะ. (ป. ตุริย + องฺค).